Profesor Zygmunt Meyer urodził się 9 maja 1944 roku w powiecie Chojnice, województwo pomorskie. Liceum ogólnokształcące ukończył w Połczynie Zdroju w 1962 roku. Bezpośrednio po maturze rozpoczął studia na Politechnice Szczecińskiej na Wydziale Budownictwa Lądowego i Wodno-Melioracyjnego. W czasie studiów otrzymywał stypendium naukowe oraz był członkiem Koła Naukowego Inżynierii Wodnej. Studia wyższe ukończył w 1968 roku, uzyskując tytuł zawodowy magistra inżyniera budownictwa wodnego. Bezpośrednio po studiach podjął pracę w Politechnice Szczecińskiej. Początkowo, przez rok na Asystenckich Studiach Przygotowawczych, a od kwietnia 1969 roku jako asystent w Katedrze Budownictwa Wodnego. Pracę doktorską obronił w listopadzie 1974 roku na Wydziale Budownictwa i Architektury Politechniki Szczecińskiej. Temat pracy „Hydrauliczne warunki dopływu wody do ujęcia usytuowanego w zbiorniku na dużej głębokości”. Promotorem był prof. Jerzy Boczar. Na podstawie wyników tej pracy doktorskiej określone zostały granice strefy ochrony bezpośredniej ujęcia z jeziora Miedwie, które zaopatruje w wodę pitną miasto Szczecin.
W latach 1976-1977 odbył staż naukowy w Wielkiej Brytanii na Uniwersytecie w Londynie, Imperial College of Science and Technology, jako stypendysta The British Council. W czasie stażu naukowego prowadził badania naukowe (teoretyczne i laboratoryjne) nad sformułowaniem modelu cyrkulacji wody w zbiorniku ze stratyfikacją gęstości pod kierunkiem prof. J. R. W. Francisa.
Stopień naukowy doktora habilitowanego nauk technicznych w dziedzinie budownictwa nadała Mu Rada Wydziału Hydrotechniki Politechniki Gdańskiej w lutym 1983 r.; tytuł pracy „Pionowa cyrkulacja wody w stratyfikowanym gęstościowo zbiorniku wywołana selektywnym ujęciem”.
Tytuł naukowy profesora nauk technicznych, prof. Z. Mey er uzyskał w marcu 1992 roku z rąk Prezydenta Lecha Wałęsy. Od 1 stycznia 1995 r. jest zatrudniony na stanowisku profesora zwyczajnego w Politechnice Szczecińskiej, aktualnie Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie. Od maja 1984 roku jest kierownikiem Katedry Geotechniki. Specjalność naukowa Profesora to budownictwo wodne i geotechnika.
Osoba prof. Z. Meyera w nauce wiąże się z budownictwem i inżynierią środowiska. Do niewątpliwych Jego osiągnięć naukowych należy zaliczyć:
- sformułowanie teorii pionowej cyrkulacji wody w stratyfikowanym gęstościowo zbiorniku (1982),
- sformułowanie mechanizmu wpływu wiatru na przepływy w rzece (1985),
- opis hydraulicznych warunków transportu rumowiska w rzece nizinnej (1990),
- sformułowanie reologicznego modelu gruntu z uwzględnieniem zmian parametrów gruntowych wywołanych tymi procesami (1989),
- sformułowanie teorii konsolidacji gruntów organicznych z prognozą osiadania długoterminowego wywołanego zjawiskami reologicznymi (1994),
- sformułowanie nowej metody obliczania osiadania fundamentów, analiza teoretyczna formowania się naprężenia na pobocznicy i w podstawie pala, interpretacja badań statycznych (2012).
Opublikowany dorobek naukowy prof. Z. Meyera to 400 prac naukowych w czasopismach naukowych oraz na konferencjach w kraju i za granicą oraz 20 książek z zakresu inżynierii środowiska i geotechniki. Warto wymienić pierwsze z prac – pionierskie, które uformowały teorię pionowej cyrkulacji wody w stratyfikowanym gęstościowo zbiorniku:
- „Hydraulic Conditions of Water Flow to the Selective Withdrawal”; Journal of the Hydraulic Division, American Society of Civil Engineers, 1982.
- „Vertical Circulation in Density Stratified Reservoir”, Encyclopedia of Fluid Mechanics, Gulf Publishing Co. Huston, 1985.
- „Axisymmetric Flow of Water to the Selective Withdrawal”, Journal of the Hydraulic Research, Holland 1986.
Prof. Z. Meyer jest promotorem 17 prac doktorskich, kolejne przewody są w toku. Trzy osoby z Jego zespołu naukowego uzyskały stopnie naukowe doktora habilitowanego. Istotnym obszarem zainteresowań w zakresie Inżynierii Środowiska było wykorzystanie energii geotermalnej do celów ciepłowniczych. W latach 1992-1995 prof. Z. Meyer był kierownikiem projektu budowy Ciepłowni Geotermalnej dla miasta Pyrzyce. Ciepłownia zaopatruje w ciepło około 20 tys. mieszkańców tego miasta.
Do istotnych przedsięwzięć zaliczyć należy inicjatywę powołania specjalności kształcenia studentów: European Civil Engineering Management – popularnie nazywaną Inżynier Europejski.
Będąc Dziekanem Wydziału Budownictwa i Architektury Politechniki Szczecińskiej, w 1992 roku podpisał porozumienie z Politechniką w Groningen, Wolverhampton oraz w Oldenburgu o wspólnym kształceniu inżynierów budownictwa. Specjalność ta do dziś cieszy się bardzo dużą popularnością.
Prof. Z. Meyer pełnił w Uczelni szereg funkcji. W latach 1981-1984 był prodziekanem Wydziału Budownictwa i Architektury, w latach 1984-1990 był prorektorem Politechniki Szczecińskiej, w latach 1990-1996 był dziekanem Wydziału Budownictwa i Architektury, a w latach 1984-1999 członkiem Senatu Politechniki Szczecińskiej. Od roku 1992 kieruje studiami podyplomowymi na Wydziale Budownictwa i Architektury w zakresie gospodarowania nieruchomościami, tj. Wycena nieruchomości, Zarządzanie nieruchomościami oraz pośrednictwem w obrocie nieruchomościami. Aktualnie trwa 22. edycja tych studiów.
Do istotnych inicjatyw dydaktycznych zaliczyć należy założenie w Szczecinie niepublicznej wyższej uczelni Wyższej Szkoły Integracji Europejskiej w 1999 roku. Prof. Z. Meyer był założycielem i pierwszym rektorem tej Uczelni, która do dziś kształci studentów.
Działalność inżynierska prof. Z. Meyera zaczęła się po podjęciu pracy w Politechnice Szczecińskiej i były to głównie prace związane z budownictwem wodnym wykonywane w Katedrze Budownictwa Wodnego, a następnie w Instytucie Inżynierii Wodnej Politechniki Szczecińskiej, takie jak: prace związane z ujęciem wody z jeziora Miedwie dla Szczecina oraz prace związane z budową centralnej oczyszczalni ścieków dla Szczecina, analiza warunków mieszania się ścieków z wodami rzeki Odry. W latach 1983-1990 prof. Z. Meyer współpracował z Instytutem Morskim w Szczecinie jako doradca naukowy w zakresie analizy stanów i przepływów w Dolnej Odrze. Efektem współpracy były dwie prace habilitacyjne i trzy prace doktorskie pracowników Instytutu.
Można powiedzieć, że w tym czasie powstaje w Szczecinie szkoła naukowa, do której należą m.in.: prof. R. Coufal, prof. Wł. Buchholz, dr hab. R. Ewertowski oraz liczne grono doktorów. W 1990 roku został członkiem Rady do spraw Infrastruktury Komunikacyjnej przy wojewodzie szczecińskim. W 1991 roku został dyrektorem Przedsiębiorstwa Usług Inwestycyjnych EkoInvest S.A w Szczecinie. Przedsiębiorstwo to wybudowało wiele obiektów: szkoły, oczyszczalnia ścieków, obiekty użyteczności publicznej, a także drogi.
W 1999 roku został Prezydentem Euroregionu Pomerania. Euroregion jest stowarzyszeniem samorządowym i skupia trzy regiony: Meklemburgii i Pomorza Przedniego (RFN), Skania (Szwecja) i województwo zachodniopomorskie. Funkcję tę pełnił do 2003 roku.
W grudniu 2002 roku zostaje wybrany Marszałkiem Województwa Zachodniopomorskiego. Funkcję tę pełnił do końca kadencji, tj. do grudnia 2006 roku. W latach 2006-2010 był radnym Sejmiku województwa zachodniopomorskiego. Po zakończeniu kadencji Marszałka Województwa wraca na Uczelnię oraz zakłada firmę Geotechnical Consulting Office (GCO), w której pracuje do dziś, pełniąc funkcję doradcy technicznego. Firma GCO zajmuje się doradztwem geotechnicznym, wykonywaniem nadzoru geotechnicznego oraz projektowaniem warunków posadowienia w kraju i za granicą.
W 2010 roku prof. Z. Meyer został wybrany Przewodniczącym Rady Zachodniopomorskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa.
Za swoją pracę został odznaczony: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1987) oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1998).
Prof. Zygmunt Meyer to naukowiec o analitycznym umyśle, głębokiej wiedzy, niezwykle pracowity, wychowawca licznego grona absolwentów, twórca szkół naukowych: hydrodynamiki ujścia Odry oraz modelowania gruntów organicznych, posiadający niekłamany autorytet naukowca, wspaniały kolega i przyjaciel, znany i lubiany w kraju i za granicą.
Dr hab. inż. Ryszard Coufal, prof. ZUT