Tadeusz Jeske urodził się 2. listopada 1935 r. w Bydgoszczy w rodzinie inteligenckiej. Ojciec był magistrem inżynierem leśnikiem, matka – historykiem. Z idyllicznej scenerii wczesnego dzieciństwa, które spędził na wsi, na granicy Borów Tucholskich, wicher wojny przeniósł go do Warszawy. W Warszawie spędził cały okres okupacji, włącznie z Powstaniem Warszawskim. Tu, w roku 1942 rozpoczął naukę szkolną. Po wojnie kontynuował ją w Bydgoszczy i w Ostródzie, gdzie w 1953 r. uzyskał świadectwo dojrzałości. Studia odbył na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Gdańskiej, specjalizując się w fundamentowaniu, budowie mostów i tuneli. Dyplom mgr. inż. budownictwa w tym zakresie uzyskał w 1959 r.
Pierwszą pracę zawodową podjął w Biurze Projektów Budownictwa Komunalnego w Łodzi w pracowni mostowej. W okresie do marca 1961 r. opracował samodzielnie lub w zespole kilka projektów obiektów mostowych na terenie Łodzi, Piotrkowa Trybunalskiego i miejscowości podłódzkich. Wszystkie te projekty zostały zrealizowane, co tak dziś jak i w tamtym okresie – nie zawsze się zdarza.
W lutym 1961 r. rozpoczął pracę w ówczesnej Katedrze Mechaniki Gruntów i Fundamentowania Wydziału Budownictwa Politechniki Łódzkiej. Katedrą tą kierował wówczas jeden z najwybitniejszych specjalistów w tej dziedzinie – profesor Bolesław Rossiński (później doktor honoris causa Politechniki Łódzkiej). Warto tu wspomnieć o pewnym zbiegu okoliczności: ojciec Tadeusza Jeske rozpoczynał swą karierę zawodową pod kierownictwem ojca profesora B. Rossińskiego – inspektora Generalnej Dyrekcji Lasów Państwowych.
Profesor Rossiński umożliwił młodemu pracownikowi doskonałe kontakty zawodowe i naukowe, w tym staże w przodujących polskich jednostkach i środowiskach naukowych, takich jak Instytut Podstawowych Problemów Techniki, o czym, w ujęciu chronologicznym, poniżej.
Pracę dydaktyczną na Politechnice Łódzkiej Tadeusz Jeske rozpoczął od stażu w Katedrze Mechaniki Budowli pod kierunkiem profesora Wł. Derskiego, prowadząc ćwiczenia z wytrzymałości materiałów. Pobyt stażowy zaowocował autorstwem skryptu p.t. „Podstawy reologii” wyd. PWN w 1963 r. Skrypt był zapisem zajęć seminaryjnych w Katedrze Mechaniki Budowli i oparty był głównie na pracy doktorskiej profesora Macieja Bieńka (Politechnika Gdańska oraz Columbia University).
Po powrocie do macierzystej katedry Tadeusz Jeske prowadził zajęcia projektowe i ćwiczenia obliczeniowe z mechaniki gruntów i fundamentowania. Aktywnie uczestniczy w pracach badawczych Katedry Mechaniki Gruntów i Fundamentowania. Dotyczą one kinematyki płaskiej deformacji plastycznej ośrodków ziarnistych oraz wyznaczania naprężeń bocznych w warunkach jednoosiowej deformacji. Efektem tych prac jest współautorstwo kilku prac z tego zakresu publikowanych głównie w Archiwum Inżynierii Lądowej. W latach 1964-1966 Tadeusz Jeske odbył staż naukowy w Instytucie Podstawowych Problemów Techniki PAN w zespole profesora Piotra Perzyny, a także brał udział w seminarium zespołu profesora Zenona Mroza. Zapoznał się wówczas z problemami dynamiki gruntów. Na seminarium zreferował serię prac pracowników jednego z zachodnich ośrodków badań atomowych, świeżo odtajnionych i opublikowanych. Dotyczą one bezpieczeństwa podziemnych wybuchów atomowych w Australii.
Tadeusz Jeske zafascynowany był faktem, że konsekwentne stosowanie spójnego modelu teoretycznego opartego na prostym modelu fizycznym ciała liniowo sprężystego i idealnie plastycznego, przy właściwym doborze parametrów idealizacji dało rezultaty pomierzone w skali naturalnej, w czasie próbnych wybuchów. Oprócz wyżej wymienionej tematyki Tadeusz Jeske nadal pracował nad zagadnieniem kinematyki płaskiej deformacji plastycznej i w oparciu o zasady mechaniki racjonalnej krytycznie ocenia modele Ganiewa i Josselina de Jounga. Po powrocie do Łodzi kontynuował pracę dydaktyczną w zakresie geotechniki. W latach 1964-65 wspólnie z profesorem B. Rossińskim i doc. T. Przedeckim opracował nowy podręcznik Mechaniki Gruntów (PWN, Warszawa 1966).
Podręcznik ten zyskał sobie liczne grono życzliwych czytelników, pomimo pewnych niedoskonałości redakcyjnych i edytorskich.
Pozytywnie o podręczniku tym wypowiadał się między innymi profesor A. S. Strogonow na łamach Ref. Żurnała.
W 1968 r. na polecenie dziekana Wydziału profesora dr. hab. Mariana Suchara i pod nadzorem Katedry Maszyn Przepływowych Politechniki Łódzkiej Tadeusz Jeske podjął się prowadzenia zajęć z mechaniki płynów dla specjalności konstrukcje budowlane. Zajęcia te prowadził przez 17 lat (do likwidacji przedmiotu).
W roku 1976 Tadeusz Jeske został kierownikiem Zespołu Dydaktycznego Komunikacji Lądowych.
Wspólnie z dr inż. Tadeuszem Wilczyńskim opracował program wykładów i ćwiczeń z przedmiotów podstawowych mostownictwa, budowy mostów i budowli podziemnych. Zajęcia z tego zakresu prowadził do przejścia na emeryturę w roku 2001.
W latach 1970-1986 Tadeusz Jeske uczestniczył w badaniach związanych z budową kopalni i elektrowni Rogowiec w Bełchatowie. Zapoznał się z tematyką głębokich odwodnień i praktycznymi aspektami nieustalonych przepływów wód gruntowych. W efekcie powstało kilka publikacji indywidualnych i zbiorowych. W roku 2001, pomimo przejścia na emeryturę, aktywnie współpracował z Katedrą Geotechniki i Budowli Inżynierskich Politechniki Łódzkiej w dydaktyce i w badaniach naukowych. W tym okresie kontynuował prace nad modelami konstytutywnymi gruntów i nad teorią konsolidacji. Interesował się również tematyką statystycznej obróbki badań doświadczalnych dotyczących wytrzymałości gruntów i skał.
W latach 1963-1970 Tadeusz Jeske działał jako recenzent w Polskiej Bibliografii Analitycznej Mechaniki i w Zentralblatt für Mathematik. Opublikował około 200 recenzji w języku polskim i około 50 opinii w języku angielskim.
Niezależnie od działalności naukowej i dydaktycznej Tadeusz Jeske cały czas prowadził działalność ekspercką. Wspólnie z profesorem B. Rossińskim konsultował budowę stopnia wodnego we Włocławku, opracowywał ekspertyzy w zakresie projektowania fundamentów, obiektów kubaturowych i mostowych. Wielokrotnie opracowywał projekty odwodnień w trudnych warunkach gruntowo – wodnych. Swoim doświadczeniem dzielił się z uczestnikami kursów dokształcających z zakresu odwodnienia terenów budowlanych i fundamentów, organizowanych z Jego udziałem dla pracowników wybranych firm budowlanych.
W życiu prywatnym Tadeusz Jeske czuje się najbardziej spełniony. Wychował dwóch wspaniałych pasierbów. Jeden z nich jest wybitnym warszawskim chirurgiem, drugi – reżyserem filmowym. Cieszy się również z trojga wnucząt w wieku od 6 do 20 lat. Interesuje się historią wojskowości, szczególnie lotnictwa i marynarki wojennej.
Chronologia pracy zawodowej:
- Biuro Projektów Budownictwa Komunalnego w Łodzi – Starszy asystent projektanta – w latach 1959-1961.
- Politechnika Łódzka – W roku 1961 asystent techniczny i asystent naukowo dydaktyczny, w latach 1961-1968, inżynier badawczy i starszy wykładowca w latach 1968-2001. W latach 1976-1983 był Kierownikiem Zakładu Dróg i Ulic.
Działalność społeczna:
- Polski Związek Inżynierów i Techników Budownictwa – od 1959 r. do chwili obecnej, członek Zarządu w kilku kadencjach, członek Komisji Nauki przy Z.O. w Łodzi. Odznaczony srebrną i złotą odznaką PZiTB,
- Polski Komitet Geotechniki – członek honorowy,
- Sekcja Mechaniki Gruntów i Fundamentowania Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN od 1975-2005,
- Polskie Towarzystwo Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej – skarbnik łódzkiego oddziału przez dwie kadencje,
- NSZZ Solidarność – od 1980 roku Przewodniczący Komisji Rewizyjnej przy Komisji Zakładowej Politechniki Łódzkiej w latach 1993-1996.
Odznaczenia i wyróżnienia: Złoty Krzyż Zasługi, Zasłużony dla Politechniki Łódzkiej, Srebrna i Złota Odznaka PZiTB, Medal NSZZ Solidarność.
Działalność zawodowa, naukowa i społeczna mgr inż. Tadeusza Jeske związana jest z Politechniką Łódzką. Na szczególne podkreślenie zasługuje Jego szeroka działalność badawcza i dydaktyczna, obejmująca rozległy zakres różnych dyscyplin, jak mechanika ciała stałego i płynów, budowa dróg i mostów, szeroko pojęta geoinżynieria i budowle podziemne. Publikacje mgr inż. Tadeusza Jeske ukazały się w czasopismach Polskiej Akademii Nauk, czasopismach naukowych i technicznych inżynierii lądowej i wodnej oraz w materiałach międzynarodowych konferencji i seminariów z Mechaniki i Inżynierii Geotechnicznej. Mgr inż. Tadeusz Jeske nadal jest aktywnym członkiem łódzkiego środowiska naukowego i technicznego z szeroko pojętej inżynierii geotechnicznej.
Dr hab. inż. Marek Lefik
Profesor Politechniki Łódzkiej