Doc. dr inż. Tadeusz Przedecki

Tadeusz PrzedeckiTadeusz Przedecki urodził się w Dąbrowie Górniczej 15.11.1928 r. w rodzinie nauczyciela Państwowej Szkoły Górniczej i nauczycielki gimnazjum żeńskiego. Do wybuchu wojny ukończył 4 klasy szkoły powszechnej. W czasie okupacji, aby uniknąć wywózki na roboty do Niemiec, zatrudnił się w urzędzie miejskim w wydziale mierniczym (Vermessungsamt), a przez kontakty z „Bauamtem” ukierunkowały się jego zainteresowania budownictwem. Pracował tam od 1942 r. do wyzwolenia miasta 27 stycznia 1945 r.
Po ukończeniu gimnazjum ogólnokształcącego kontynuował naukę w liceum Państwowej Szkoły Budownictwa w Bytomiu. Była to bardzo dobra szkoła, w której część zajęć prowadzili wykładowcy z Politechniki Śląskiej.
Dyplom technika budowlanego uzyskał z wynikiem bardzo dobrym w 1949 r.
W 1949 r. znalazł się w Łodzi, gdzie rozpoczął pracę w nowo powstałym Łódzkim Biurze Projektów Budownictwa Przemysłowego. Dzięki dobremu przygotowaniu technicznemu wkrótce został samodzielnym projektantem konstrukcji.
Lata 50-te ubiegłego wieku były okresem licznych przedsięwzięć budownictwa przemysłowego, stąd Tadeusz Przedecki miał dwukierunkowe możliwości rozwojowe w projektowaniu oraz nadzorach autorskich realizowanych obiektów: hale produkcyjne Fabryki Cewek Przędzalniczych krytych prefabrykowanymi łukami stalo-ceramicznymi o rozpiętości 12 m, także w Fabryce Maszyn Lniarskich w Kamiennej Górze, rozbudowa Kutnowskich Zakładów Farmaceutycznych, silosy prażalni rud w Sabinowie koło Częstochowy, wytwórnia żużlobloków w Warszawie, Krakowie i przy Hucie Częstochowa z pionierską prefabrykowaną estakadą taśmociągu, kablobetonową o rozpiętości 42 m. Natomiast projekt ramowy rozbudowy stacji „Trafo” w Janowie z suwnicą 75 t i wyciągiem 125 t był dyplomem inżynierskim w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej, w której studiował w latach 1950 – 1954.
W uznaniu osiągnięć projektowych w 1956 r. został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.
W tym czasie powstał na Politechnice Łódzkiej Wydział Budownictwa Lądowego, co dało Mu możliwość związania się z Katedrą Mechaniki Gruntów i Fundamentowania, dzięki życzliwości prof. Bolesława Rossińskiego, kreowanego na kierownika Katedry, kiedy jeszcze był zaangażowany na Politechnice Szczecińskiej.
Prof. Bolesław Rossiński już wcześniej prowadził wykłady z mechaniki gruntów i fundamentowania w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej, a Tadeusz Przedecki miał zlecone ćwiczenia w latach 1955/56.
Po utworzeniu Wydziału Budownictwa na Politechnice Łódzkiej i zamiarze podjęcia pracy naukowej, niezbędne stało się uzupełnienie studiów. Na otworzonym studium magisterskim Tadeusz Przedecki uzyskał w 1960 r. stopień mgr inż. budownictwa lądowego.
W tym czasie prof. Rossiński – w związku z zastosowaniem izotopów promieniotwórczych do określania wilgotności i gęstości gruntu – utrzymywał naukowe kontakty z fizykami z Akademii Górniczo-Hutniczej. Uwzględniając planowaną możliwość  kontynuowania tych zagadnień w Katedrze, skierowano Tadeusza Przedeckiego na dwusemestralne studia podyplomowe do AGH, dotyczące stosowania metod izotopowych w technice. Możliwe było teraz wyposażenie laboratorium w potrzebne źródła promieniotwórcze: neutronowe (P0 + Be) oraz g (Cs175).
Biuro Urządzeń Techniki Jądrowej zlecało Katedrze skalowanie urządzeń pomiarowych do określania wilgotności i gęstości powierzchniowej ośrodka oraz wilgotności i gęstości gruntu w otworach wierconych. Skalowanie odbywało się na modelach zbudowanych w laboratorium o określonych parametrach wilgotności i gęstości.
W latach 1962-67 Tadeusz Przedecki – poza działalnością dydaktyczną (ćwiczenia z mechaniki gruntów i projektowanie z fundamentowania) – kontynuował tematykę naukową podjętą w pracy magisterskiej, związaną z badaniem stanów granicznych ośrodków sypkich w aspekcie doświadczalnym i teoretycznym, stosując do kontroli i zmian stanu zagęszczenia w procesie badań modelowych metodę izotopową promieniowania g.
Wynikiem badań była dysertacja doktorska, obroniona na Politechnice Gdańskiej w styczniu 1968 r. Prof. Rossiński, promotor pracy bardzo życzliwie wspomagał cały przebieg powstawania dysertacji.
W latach 1964 i 1970 w organizowaniu przez Katedrę Mechaniki Gruntów i Fundamentowania międzynarodowych seminariów, Tadeusz Przedecki miał znaczący udział. Zaplanowane z szeroką oprawą imprezy były przyjęte z ogromnym uznaniem.
W 1970 r., w związku z reorganizacja struktur uczelni, Katedra Mechaniki Gruntów i Fundamentowania znalazła się w Instytucie Inżynierii Komunalnej jako Zespół Geotechniki, którego dr inż. Tadeusz Przedecki został kierownikiem. Rok później w 1971 r. powołano Go na stanowisko docenta.
Od roku akademickiego 1971/72 pełnił funkcję prodziekana, a w latach 1975-79 dziekana Wydziału. W 1973 roku odbył staż naukowy na Uniwersytecie Strathclyde w Glasgow, nawiązując kontakty z uczelniami w Londynie, Cambridge i Birmingham.
W 1984 r. doc. Tadeusz Przedecki zorganizował konferencję środowiskową Sekcji Mechaniki Gruntów i Skał oraz Fundamentowania – PAN.
Jego działalność naukowa związana była z warunkami składowania popiołów z Elektrowni Bełchatów, a  także opracowania sposobów zmniejszania wodoprzepuszczalności niesprężystych ośrodków gruntowych do tworzenia podłoży składowisk odpadów komunalnych.
W 1982 roku doc. Przedecki został powołany na stanowisko dyrektora Instytutu Inżynierii Lądowej i Sanitarnej, a po reorganizacji Instytutu w 1990 r. – na kierownika Katedry Geotechniki i Budowli Inżynierskich.
Od 1972 r. był powoływany na kolejne kadencje Członka Sekcji Mechaniki Gruntów i Fundamentowania Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN.
W 1990 r. wygłosił wykład: „z zagadnień geotechniki” na inauguracji roku akademickiego na uczelni.
Wypromował jednego doktora i opracował dwie recenzje doktorskie. Jest autorem kilkudziesięciu opracowań naukowo-technicznych związanych z fundamentowaniem obiektów na terenie całego kraju, współautorem podręcznika akademickiego „Mechanika gruntów”, współautorem 4 skryptów i autorem około 50 artykułów naukowych.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej (KEN), Złotą Odznaką Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budowlanych (PZITB), od utworzenia Oddziału Polskiego Komitetu Geotechniki (PKG) w Łodzi jest jego stałym członkiem.
W 1982 r. zainicjował powstanie Akademickiej Spółdzielni Mieszkaniowej, która wybudowała 20-mieszkaniowy budynek mieszkalny dla członków Spółdzielni. Do dnia dzisiejszego działa w Zarządzie Spółdzielni.
Mimo licznych obowiązków, w życiu doc. Przedeckiego znalazło się miejsce na uprawianie turystyki kwalifikowanej. W latach 70-tych zdobył z żoną, synem i córką odznaki: brązową, srebrną i złotą Górską Odznakę Turystyczną.
Do 2002 r. uprawiał czynnie narciarstwo.
Przeszedł na emeryturę w 1994 r.

Dr hab. inż. Marek Lefik
Prof. nadzwyczajny Politechniki Łódzkiej